Żeglce
ŻEGLCE
Żeglce obejmują obszar 849,15 ha, liczą 1002 mieszkańców. Nazwę miejscowości tłumaczy legenda. Dawno temu, kiedy wieś nie była zamieszkana, ówczesny jej właściciel wyraził wolę, aby kto tylko zechce zamieszkał na tym terenie. Każdy więc, kto tutaj się osiedlał, deklarował, że chce i stąd wieś nazwano Zechce, z czasem nazwa ta przybrała dzisiejszą postać. Źródła historyczne wymieniają sołtysa wsi już w 1392 roku. W latach 1397 - 1427 sołtysem Żeglec był niejaki Grzegorz. W 1412 i 1419 roku Paszko Bogoria zabezpieczył na rzecz swojej żony Jadwigi posag, m. in.z Żeglec. W 1418 roku dziedzicem przynajmniej części wsi był Stanisław Tharnski.
Z kolei Mikołaj Żeglecki zapisał żonie Katarzynie 40 grzywien posagu i tyle samo wiana z połowy swych dóbr we wsi. W 1477 roku szlachcic Stanisław sprzedał tutejsze sołectwo za 100 grzywien Mikołajowi Jaworskiemu. W latach 1480 - 1481 dziedzicem był Jan Kolanowski. Za 80 grzywien zastawił 7 kmieci Stanisławowi z Bieniątek. W 1489 roku dziedzic wsi Piotr ze Skotnik zastawił połowę swej własności w Żeglcach i połowę Chorkówki Janowi Targowickiemu. W 1501 roku bracia Jan, Marcin i Andrzej Targowiccy oddali wspomniany zapis swojej siostrze Helenie. Rejestry poborowe z 1581 roku wskazują, ze właścicielem wsi był Wojciech Dłuski, który płacił podatki od 5,5 łana kmiecego i 2 komorników. W dokumentach wizytacyjnych kościoła w Zręcinie z 1596 roku wieś występuje pod nazwą Zeglicze (w Starodawnych Prawa Polskiego Pomnikach II 1579 r. wieś nazywa się Zeglica). Wedle dokumentów, w 1616 roku Żeglce należały do rodziny Czykowskich, ich właścicielami byli bracia Krzysztof i Hieronim oraz siostry: Anna - żona Jana Bogusza, Magdalena i Jadwiga - obydwie niezamężne. Jak podają dokumenty wizytacyjne parafii Zręcin, w 1784 roku w Żeglcach mieszkało 481 osób, w tym 6 Żydów, razem 80 rodzin. Pod koniec XVIII i na początku XIX wieku Żeglce należały do Onufrego Prawdzica Zygmuntowskiego, a po jego śmierci do Szymona i Marii Zygmuntowskich. W 1848 roku Karol Klobassa-Zrencki właściciel Zręcina poślubił Ludwikę Zygmuntowską, córkę Marii i zmarłego już Szymona. Wtedy Maria Zygmuntowska oddała Żeglce jako wiano swej córce, w ten sposób wieś przeszła w posiadanie rodziny Klobassów-Zrenckich. Niestety małżeństwo to trwało tylko 6 lat. 5 lutego 1854 roku, mając 33 lata, Ludwika zmarła na złośliwą puchlinę. Jej ciało zostało zabalsamowane woskiem, złożone w kryształowej trumnie, a następnie w kaplicy należącej do krewnych ze strony jej ojca. Około połowy XIX wieku staraniem Karola Klobassy wybudowany został w Żeglcach dwór, murowany z cegły (wcześniejszy był drewniany), na planie prostokąta, z alkierzem od wschodu, dwutraktowy, potynkowany, frontem zwrócony na wschód, o trójosiowej elewacji frontowej, z profilowanym gzymsem podokapowym, profilowanymi nadokiennikami, z dachem czterospadowym krytym dachówką.
Kronika parafii Zręcin podaje że,"pod wielkim ołtarzem [kościoła w Zręcinie - przyp. autor opracowania] jest murowany grób, w którym mieści się kilka trumien małych i dużych, zawierających zwłoki s. p. Zygmuntowskich z Żeglec".